Objaśnienie KS 2.5.3:Etykieta w nazwie (Poziom A)

W skrócie

Cel

Widoczne etykiety kontrolek są wyzwalaczem aktywacji mowy.

Co zrobić

Tam, gdzie jest to możliwe, należy dopasować etykietę tekstową i nazwę kontrolki.

Dlaczego to jest ważne

Osoby posługujące się interakcją głosową używają widocznych etykiet w swoich poleceniach

Intencja

Intencją tego kryterium sukcesu jest zapewnienie, że słowa wizualnie oznaczające komponent są jednocześnie słowami powiązanymi z komponentem programowo. Dzięki temu osoby z niepełnosprawnościami mogą polegać na widocznych etykietach jako sposobie interakcji z komponentami.

Większości kontrolek towarzyszy widoczna etykieta tekstowa. Te same kontrolki mają nazwę programową, znaną również jako dostępna nazwa. Użytkownicy zazwyczaj czują się znacznie lepiej, jeśli słowa i znaki w widocznej etykiecie kontrolki pasują do dostępnej nazwy lub są zawarte w niej. Gdy tak jest, użytkownicy wprowadzający mowę (tj. użytkownicy aplikacji do rozpoznawania mowy) mogą nawigować, wypowiadając widoczne etykiety tekstowe komponentów, takich jak menu, łącza i przyciski, które pojawiają się na ekranie. Użytkownicy widzący, którzy korzystają z funkcji zamiany tekstu na mowę (np. czytników ekranu) również będą mieli lepsze wrażenia, jeśli tekst, który słyszą, będzie zgodny z tekstem, który widzą na ekranie.

Zauważ, że jeśli dla komponentu nie istnieje widoczna etykieta tekstowa, to kryterium sukcesu nie ma zastosowania do tego komponentu

Tam, gdzie istnieją etykiety tekstowe i są one odpowiednio powiązane z komponentami interfejsu użytkownika za pomocą ustalonych praktyk programistycznych, etykieta i nazwa będą zwykle zgodne. Jeśli nie są one zgodne, użytkownicy wprowadzający mowę, którzy próbują użyć widocznej etykiety tekstowej jako środka nawigacji lub wyboru (np. przejdź do hasła), nie odniosą sukcesu. Nawigacja oparta na mowie kończy się niepowodzeniem, ponieważ widoczna etykieta wymawiana przez użytkowników nie pasuje (lub nie jest częścią) dostępnej nazwy włączonej jako polecenie wprowadzania mowy. Ponadto, gdy dostępna nazwa różni się od widocznej etykiety, może działać jako ukryte polecenie, które może zostać przypadkowo aktywowane przez użytkowników wprowadzania mowy.

Rozbieżności między widocznymi etykietami a programowymi nazwami elementów sterujących stanowią jeszcze większy problem dla użytkowników korzystających z funkcji wprowadzania mowy i zamiany tekstu na mowę, którzy również mają problemy poznawcze. Niedopasowanie powoduje dodatkowe obciążenie poznawcze dla użytkowników wprowadzania mowy, którzy muszą pamiętać o wypowiedzeniu polecenia głosowego, innego niż etykieta widoczna na kontrolce. Stwarza to również dodatkowe obciążenie poznawcze dla użytkownika syntezatora mowy, aby przyswoić i zrozumieć wyjście mowy, która nie odpowiada widocznej etykiecie

Aby dopasować tekst etykiety i dostępną nazwę, należy najpierw określić, który tekst na ekranie powinien być uważany za etykietę dla danej kontrolki. W interfejsie użytkownika często występuje wiele ciągów tekstowych, które mogą być istotne dla kontrolki. Istnieją jednak powody, dla których najlepiej jest konserwatywnie interpretować etykietę jako tylko tekst w bliskim sąsiedztwie.

Zazwyczaj etykietą dla komponentów interfejsu użytkownika jest sąsiadujący ciąg tekstowy. Typowe pozycjonowanie dla języków od lewej do prawej to:

• bezpośrednio po lewej stronie pól kombi, list rozwijanych, wejść tekstowych i innych widżetów (lub w przypadku braku etykiet po lewej stronie, bezpośrednio nad i wyrównane z lewą krawędzią każdego wejścia)
• bezpośrednio po prawej stronie pól wyboru i przycisków radiowych
• wewnątrz przycisków i zakładek lub bezpośrednio pod ikonami służącymi jako przyciski

Uzasadnienie niektórych z tych konwencji wyjaśniono na stronie G162: Umieszczanie etykiet w bezpośredniej bliskości kontrolek, aby zmaksymalizować postrzeganie relacji.

Ważne jest, aby dążyć do traktowania tylko sąsiedniego tekstu jako etykiety, ponieważ liberalne interpretacje tego, co stanowi etykietę tekstową, mogą zagrozić wartości tego kryterium sukcesu poprzez zmniejszenie przewidywalności. Wyizolowanie etykiety do pojedynczego ciągu znaków w pobliżu komponentu ułatwia programistom, testerom i użytkownikom końcowym identyfikację etykiety przeznaczonej do oceny w tym kryterium sukcesu. Przewidywalna interpretacja etykiet pozwala użytkownikom technologii rozpoznawania mowy na interakcję z elementem za pośrednictwem jego konwencjonalnie umieszczonej etykiety, a użytkownikom technologii odczytu ekranu pozwala cieszyć się spójnością między pobliską widoczną etykietą a ogłoszoną nazwą komponentu.

Należy pamiętać, że tekst zastępczy w polu formularza nie jest uważany za odpowiedni sposób zapewniania etykiety. Specyfikacja HTML5 stanowi, że atrybut placeholder nie powinien być używany jako alternatywa dla <label>. Warto jednak zauważyć, że „etykieta” w tym oświadczeniu HTML5 znajduje się w nawiasach kodowych i łączy się z elementem label. Dla celów tego kryterium sukcesu Etykieta w nazwie, „etykieta” nie jest używana w takim programistycznym znaczeniu, ale po prostu odnosi się do ciągu tekstowego znajdującego się w bezpośredniej bliskości komponentu. Dlatego, w przypadku braku jakiegokolwiek innego ciągu tekstowego w pobliżu (jak opisano na poprzedniej liście), jeśli pole formularza zawiera tekst zastępczy (placeholder, taki tekst może być kandydatem do etykiety w nazwie. Jest to wspierane zarówno przez obliczanie dostępnej nazwy (omówione później), jak i z praktycznego punktu widzenia, że jeśli widoczna etykieta nie jest dostarczana w inny sposób, prawdopodobne jest, że użytkownik wprowadzania mowy może próbować użyć zastępczej wartości tekstowej jako sposobu interakcji z danymi wejściowymi.

Etykiety tekstowe „wyrażają coś w języku naturalnym”

Symboliczne znaki tekstowe

Dla celów tego kryterium tekst nie powinien być uważany za widoczną etykietę, jeśli jest używany w sposób symboliczny, a nie bezpośrednio wyrażający coś w naturalnym języku, zgodnie z definicją tekstu w WCAG. Na przykład, 1.4.5 Obrazy tekstu opisuje rozważania dotyczące „symbolicznych znaków tekstowych”. Na obrazach przykładowego tekstu „B”, „I” oraz „ABC” pojawiają się na ikonach w edytorze tekstu, gdzie mają symbolizować odpowiednio funkcje pogrubienia, kursywy i pisowni. W takim przypadku dostępną nazwą powinna być funkcja przycisku (np. „Sprawdź pisownię”), a nie widoczne znaki symboliczne. Podobny edytor tekstu pokazano na poniższym rysunku.

Podobnie, gdy autor użył symbolu większego niż („ > ”), aby naśladować wygląd strzałki skierowanej w prawo, tekst nie przekazuje czegoś w języku naturalnym. Jest to symbol, w tym scenariuszu prawdopodobnie mający naśladować ikony używane dla przycisku „Odtwórz” lub strzałki „Dalej”.

Interpunkcja i wielkie litery

Z tego samego powodu stosowanie interpunkcji i wielkich liter w etykietach można również uznać za opcjonalne. Na przykład dwukropek dodawany konwencjonalnie na końcu etykiet wejściowych nie wyraża czegoś w języku naturalnym, a wielkie litery na pierwszej literze każdego słowa w etykiecie zwykle nie zmieniają znaczenia słów. Jest to szczególnie istotne w kontekście tego kryterium sukcesu, ponieważ jest ono skierowane przede wszystkim do użytkowników rozpoznawania mowy; wielkie litery i większość znaków interpunkcyjnych są często ignorowane, gdy użytkownik wypowiada etykietę jako sposób interakcji z kontrolką.

Chociaż uwzględnienie dwukropka i wielkich liter w dostępnej nazwie z pewnością nie jest błędem, obliczona nazwa „Imię” nie powinna być traktowana jako błąd „Imię:”.
Imię:
Podobnie, „Dalej...” widoczne na przycisku może mieć „Dalej” jako dostępną nazwę. W razie wątpliwości, gdy istnieje znacząca widoczna etykieta, należy dokładnie dopasować ciąg znaków do dostępnej nazwy.

Wyrażenia i wzory matematyczne

Wyrażenia matematyczne stanowią wyjątek od poprzedniego podrozdziału dotyczącego znaków symbolicznych. Symbole matematyczne mogą być używane jako etykiety; na przykład "11×3=33" i "A>B" przekazują znaczenie. Etykieta nie powinna być nadpisywana w dostępnej nazwie i należy unikać zastępowania słów, gdy używana jest formuła, ponieważ istnieje wiele sposobów wyrażenia tego samego równania. Na przykład, nadanie nazwy „jedenaście pomnożone przez trzy równa się trzydzieści trzy” może oznaczać, że użytkownik, który powiedział „jedenaście razy trzy równa się trzydzieści trzy” może nie pasować. Najlepiej jest pozostawić formuły tak, jak zostały użyte w etykiecie i liczyć na to, że użytkownik będzie zaznajomiony ze swoim oprogramowaniem mowy, aby uzyskać dopasowanie. Co więcej, przekształcenie etykiety wzoru matematycznego w dostępną nazwę, która jest pisanym odpowiednikiem, może powodować problemy z tłumaczeniem. Nazwa powinna być zgodna z tekstem formuły etykiety. Należy pamiętać, że twórcy powinni używać odpowiedniego symbolu w formule. Na przykład 11x3 (z małą lub dużą literą X), 11*3 (z symbolem gwiazdki) i 11×3 (z symbolem &razy; ) są łatwe do zinterpretowania przez widzących użytkowników jako oznaczające tę samą formułę, ale nie wszystkie mogą być dopasowane do „11 razy 3” przez oprogramowanie do rozpoznawania mowy. Należy użyć odpowiedniego symbolu operatora (w tym przypadku symbolu czasu).
A>B A=B A<B

Korzyści

• Użytkownicy wprowadzający mowę mogą bezpośrednio aktywować elementy sterujące na stronie z mniejszą liczbą zaskakujących zmian ostrości.
• Użytkownicy korzystający z funkcji zamiany tekstu na mowę będą mieli lepsze wrażenia, ponieważ etykiety, które słyszą, odpowiadają widocznym etykietom tekstowym, które widzą na ekranie.

Przykłady

• Dostępna nazwa pasuje do widocznej etykiety: Dostępna nazwa i widoczna etykieta kontrolki są takie same.
• Dostępna nazwa zaczyna się od widocznej etykiety: Dostępna nazwa Szukaj wartości zaczyna się od tekstu widocznej etykiety Szukaj.

Powiązane zasoby

Zasoby służą wyłącznie celom informacyjnym. Nie należy traktować ich jako zaleceń.

• Accessible Name and Description Computation (Obliczanie dostępnej nazwy i opisu)
• Accessible Name and Description Computation in HTML Accessibility API Mappings 1.0 (Obliczanie dostępnych nazw i opisów w HTML Accessibility API Mappings 1.0)

Techniki

Każdy numerowany element w tej sekcji reprezentuje technikę lub kombinację technik, które Grupa Robocza WCAG uważa za wystarczające do spełnienia tego kryterium sukcesu. Nie jest jednak konieczne stosowanie tych konkretnych technik. Aby uzyskać informacje na temat stosowania innych technik, zobacz Objaśnienie technik dla kryteriów sukcesu WCAG, szczególnie w sekcji „Inne techniki”.