Objaśnienie KS 2.1.4:Jednoznakowe skróty klawiaturowe (Poziom A)

W skrócie

Cel

Ogranicz przypadkową aktywację jednoznakowych skrótów klawiaturowych.

Co zrobić

Zapewnij możliwość wyłączenia lub modyfikacji jednoznakowych skrótów klawiaturowych.

Dlaczego to jest ważne

Jednoznakowe skróty klawiaturowe można łatwo przypadkowo uruchomić, szczególnie podczas wprowadzania mowy.

Intencja

Intencją tego kryterium sukcesu jest ograniczenie przypadkowej aktywacji skrótów klawiaturowych. Skróty klawiaturowe znakowe sprawdzają się dobrze w przypadku wielu użytkowników klawiatury, są jednak niewłaściwe i frustrujące dla użytkowników wprowadzania mowy, którzy wprowadzają tekst za pomocą ciągów liter, oraz dla użytkowników klawiatury, którzy mają skłonność do przypadkowego naciskania klawiszy. Aby rozwiązać ten problem, twórcy muszą umożliwić użytkownikom wyłączanie lub zmianę konfiguracji skrótów składających się wyłącznie z klawiszy znakowych.

Należy pamiętać, że to kryterium sukcesu nie ma wpływu na komponenty, takie jak pola list i menu rozwijane. Chociaż te komponenty zawierają wartości (słowa), które można wybrać za pomocą jednego lub większej liczby klawiszy znakowych, skróty są aktywne tylko wtedy, gdy komponenty są aktywne. Dostęp do innych komponentów, takich jak menu, można uzyskać lub otworzyć za pomocą pojedynczego skrótu innego niż znakowy (np. Alt lub Alt+F) przed naciśnięciem klawisza pojedynczego znaku w celu wybrania elementu. To sprawia, że ​​pełna ścieżka wywoływania menu jest dwuetapowym skrótem zawierającym klawisz znaku, którego nie można wydrukować. Nie ma to wpływu na Accesskeys (klawisze dostępu), ponieważ zawierają klawisze modyfikujące.

Użytkownicy funkcji wprowadzania mowy zazwyczaj pracują w jednym trybie, w którym mogą korzystać z kombinacji dyktowania i poleceń głosowych. Działa to dobrze, ponieważ użytkownik wie, jak zrobić pauzę przed i po poleceniu, a polecenia mają zwykle długość co najmniej dwóch słów. Na przykład użytkownik może powiedzieć fragment dyktanda, na przykład „mała łódka”, a następnie zrobić pauzę i wydać polecenie usunięcia tego dyktowania, na przykład „Usuń linię”. W przypadku, gdyby użytkownik wypowiedział te dwie frazy razem bez pauzy, cała fraza zostałaby podyktowana (np. „mała łódka usuń linię”). Chociaż programy do wprowadzania mowy często zawierają tryby, które nasłuchują tylko dyktowania lub tylko poleceń, większość użytkowników mowy korzysta z trybu wszechstronnego przez cały czas, ponieważ jest to znacznie bardziej wydajny przepływ pracy. Mogłoby to znacznie zmniejszyć wydajność poleceń, gdyby użytkownicy przełączali się do trybu poleceń i z powrotem przed i po wydaniu każdego polecenia.

Użytkownicy mowy mogą także bez problemu wypowiadać większość poleceń klawiaturowych (np. „naciśnij Control Foxtrot”). Jeśli witryna internetowa lub aplikacja obsługuje klawiaturę, użytkownik mowy może również napisać makro mowy natywnej, które wywołuje polecenie klawiaturowe, takie jak „Wydrukuj to”, aby wykonać Ctrl+P.

Wyjątkiem są skróty jednoklawiszowe. Chociaż używanie skrótów jednoznakowych jako elementów sterujących może być odpowiednie i skuteczne dla wielu użytkowników klawiatury, skróty jednoznakowe są katastrofalne dla użytkowników mowy. Dzieje się tak dlatego, że gdy do uruchomienia polecenia używany jest tylko jeden klawisz, wypowiadane słowo może stać się lawiną poleceń wykonywanych za pomocą jednego klawisza, jeśli kursor znajdzie się w niewłaściwym miejscu.

Na przykład użytkownik wprowadzający mowę o imieniu Kim ustawia kursor w głównym oknie aplikacji poczty internetowej, która używa popularnych skrótów klawiaturowych do nawigacji („k”), archiwizowania („y”) i wyciszania wiadomości („m”) . Współpracownik imieniem Mike wchodzi do jej biura i mówi „Hi Kim”, a jej mikrofon odbiera to. Y w „hej” archiwizuje bieżącą wiadomość. K w „Kim” przenosi jedną rozmowę w dół, a M wycisza wiadomość lub wątek. A jeśli Kim podnosi wzrok i mówi „Hi, Mike”, nie pamiętając o wyłączeniu mikrofonu, te same trzy rzeczy dzieją się w innej kolejności.

Użytkownik wchodzący w interakcję ze stroną internetową lub aplikacją internetową, która nie korzysta ze skrótów jednoznakowych, nie ma tego problemu. Niezamierzone ciągi znaków z aplikacji mowy nie są interpretowane jako skróty, jeśli wymagany jest klawisz modyfikujący. Użytkownik mowy wypełniający formularz wprowadzania tekstu może odkryć, że fraza przypadkowo przechwycona przez mikrofon mowy powoduje wprowadzenie w polu przypadkowego tekstu, ale można to łatwo zobaczyć i cofnąć. Sekcja Powiązane zasoby na tej stronie zawiera łącza do filmów przedstawiających tego typu problemy.

Korzyści

• Użytkownicy mowy będą mogli wyłączyć skróty jednoznakowe, aby uniknąć przypadkowego uruchomienia ich partii na raz. Umożliwi to użytkownikom mowy pełne wykorzystanie programów oferujących skróty klawiaturowe dla użytkowników klawiatury.
• Użytkownicy korzystający wyłącznie z klawiatury, którzy mają problemy ze zręcznością, również mogą być podatni na przypadkowe naciśnięcie klawiszy. Użytkownicy ci mogliby uniknąć problematycznych skrótów jednoznakowych, wyłączając je lub modyfikując tak, aby zawierały co najmniej jeden klawisz inny niż znakowy.
• Zezwolenie na ponowne mapowanie wszystkich klawiszy skrótów może pomóc użytkownikom z pewnymi zaburzeniami poznawczymi, ponieważ te same skróty można przypisać do wykonywania tych samych czynności w różnych aplikacjach.

Przykłady

Powiązane zasoby

Zasoby służą wyłącznie celom informacyjnym. Nie należy traktować ich jako zaleceń.

Aplikacje internetowe korzystające ze skrótów klawiszowych i umożliwiające użytkownikom wyłączanie i/lub zmianę tych skrótów:

• Gmail
• WordPress

Filmy przedstawiające problemy użytkowników mowy ze skrótami klawiaturowymi jednoznakowymi:

• Single character key shortcuts affecting speech input – example 1 (Jednoznakowe skróty klawiszowe wpływające na wprowadzanie mowy – przykład 1)
• Single character key shortcuts affecting speech input – example 2 (Jednoznakowe skróty klawiszowe wpływające na wprowadzanie mowy – przykład 2)

Techniki

Każdy numerowany element w tej sekcji reprezentuje technikę lub kombinację technik, które Grupa Robocza WCAG uważa za wystarczające do spełnienia tego kryterium sukcesu. Nie jest jednak konieczne stosowanie tych konkretnych technik. Aby uzyskać informacje na temat stosowania innych technik, zobacz Objaśnienie technik dla kryteriów sukcesu WCAG, szczególnie w sekcji „Inne techniki”.