Idź do treści

Objaśnienie KS 1.4.6:Kontrast (wzmocniony) (Poziom AAA)

W skrócie

Cel
Tekst może być widoczny dla osób potrzebujących wyraźnego kontrastu
Zadanie autora
Zapewnij wyraźny kontrast między tekstem a jego tłem
Dlaczego to jest ważne
Niektóre osoby nie potrafią czytać niewyraźnego tekstu.

Intencja

Intencją tego kryterium sukcesu zapewnienie wystarczającego kontrastu między tekstem a jego tłem, aby mógł go przeczytać osoba o umiarkowanie słabym wzroku (która nie korzysta z technologii wspomagającej zwiększającej kontrast). W przypadku osób, które nie są w stanie rozróżnić pewnych odcieni kolorów, barwa i nasycenie mają minimalny lub żaden wpływ na czytelność ocenianą na podstawie wydajności czytania (Knoblauch i in., 1991). Problemy z rozróżnianiem kolorów mogą w pewnym stopniu wpływać na kontrast luminancji. Dlatego w zaleceniu kontrast jest liczony w taki sposób, że kolor (odcień) nie jest czynnikiem kluczowym, aby osoby z deficytem widzenia barw również miały odpowiedni kontrast pomiędzy tekstem a tłem.

Tekst, który ma charakter dekoracyjny i nie przekazuje żadnych informacji, nie podlega ocenie. Na przykład, jeśli do stworzenia tła użyto przypadkowych słów, a można by je zmienić lub zastąpić bez zmiany znaczenia, byłoby to dekoracyjne i nie musiałoby spełniać tego kryterium.

Tekst większy i mający szersze linie znaków jest łatwiejszy do odczytania przy niższym kontraście. Dlatego też wymagania dotyczące kontrastu w przypadku większego tekstu są mniejsze. Pozwala to autorom na korzystanie z szerszej gamy kolorów w przypadku dużego tekstu, co jest pomocne przy projektowaniu stron, zwłaszcza tytułów. TTekst o wielkości 18 punktów lub tekst pogrubiony o wielkości 14 punktów uznaje się za wystarczająco duży, aby wymagać niższego współczynnika kontrastu. (Zobacz Wytyczne amerykańskiej drukarni dla niewidomych dotyczące dużego druku i Wytyczne Biblioteki Kongresu dotyczące dużego druku w sekcji Zasoby). „18 punktów” i „pogrubienie” mogą mieć różne znaczenia w różnych czcionkach, ale z wyjątkiem bardzo cienkich lub nietypowych czcionek powinny wystarczyć. Ponieważ istnieje tak wiele różnych czcionek, stosuje się środki ogólne, a uwaga dotycząca cienkich lub nietypowych czcionek jest zawarta w definicji dużego tekstu.

Uwaga

Oceniając to kryterium sukcesu, rozmiar czcionki w punktach należy uzyskać z programu użytkownika lub obliczyć na podstawie wskaźników czcionki w taki sam sposób, w jaki robią to programy użytkownika. Rozmiary punktów są oparte na rozmiarze pt CSS zdefiniowanym w Wartościach CSS3. Stosunek rozmiarów w punktach do pikseli CSS wynosi 1 pkt = 1,333 piksela, dlatego 14 pkt i 18 pkt odpowiadają w przybliżeniu 18,5 i 24 pikselom.

Ponieważ różne aplikacje do edycji obrazów mają domyślnie różną gęstość pikseli (np. 72 ppi lub 96 ppi), określanie rozmiaru czcionek w aplikacji do edycji obrazów może być zawodne, jeśli chodzi o prezentację tekstu w określonym rozmiarze. Tworząc obrazy zawierające tekst o dużej skali, autorzy powinni upewnić się, że tekst na powstałym obrazie ma w przybliżeniu odpowiednik 1,2 i 1,5 em lub 120% lub 150% domyślnego rozmiaru tekstu podstawowego. Na przykład w przypadku obrazu o rozdzielczości 72 ppi autor musiałby użyć czcionek o rozmiarach około 19 i 24 punktów, aby skutecznie zaprezentować użytkownikowi obrazy zawierające duży tekst.

Współczynniki kontrastu 7:1 i 4,5:1, o których mowa w tym kryterium sukcesu, należy traktować jako wartości progowe. Porównując obliczony współczynnik kontrastu ze współczynnikiem kryterium sukcesu, obliczonych wartości nie należy zaokrąglać (np. 4,499:1 nie osiągnęłoby progu 4,5:1).

Uwaga

Ponieważ autorzy nie mają kontroli nad ustawieniami użytkownika dotyczącymi wygładzania/wygładzania czcionek, oceniając to kryterium sukcesu, należy odnosić się do kolorów pierwszego planu i tła uzyskanych z oprogramowania użytkownika lub podstawowych znaczników i arkuszy stylów, a nie do tekstu prezentowanego na ekranie.

Ze względu na wygładzanie, szczególnie cienkie lub nietypowe czcionki mogą być renderowane przez programy użytkownika przy znacznie słabszym kolorze niż rzeczywisty kolor tekstu zdefiniowany w bazowym CSS. Może to prowadzić do sytuacji, w których współczynnik kontrastu tekstu nominalnie spełnia kryterium sukcesu, ale w praktyce ma znacznie niższy kontrast. W takich przypadkach najlepszą praktyką byłoby, gdyby autorzy wybrali czcionkę o mocniejszych/grubszych liniach lub starali się uzyskać kombinację kolorów pierwszego planu/tła, która przekracza wymagania normatywne tego kryterium sukcesu.

Wymogi dotyczące kontrastu tekstu dotyczą również obrazów tekstu (tekstu przekształconego w piksele i następnie zapisanego w formacie obrazu) – zob. Kryterium sukcesu 1.4.5: Obrazy tekstu.

Wymóg ten dotyczy sytuacji, w których obrazy tekstu miały być rozumiane jako tekst. Przypadkowy tekst, np. na zdjęciach zawierających znak drogowy, nie jest brany pod uwagę. Podobnie jak tekst, który z jakiegoś powodu ma być niewidoczny dla wszystkich odbiorców. Stylizowany tekst, np. w logo firmy, należy traktować pod kątem jego funkcji na stronie, co może, ale nie musi, uzasadniać uwzględnienie treści w alternatywie tekstowej. Korporacyjne wytyczne wizualne wykraczające poza logo i logotyp nie są objęte wyjątkiem.

Przepis ten zawiera wyjątek, który brzmi: „stanowią część obrazu zawierającego inne istotne treści wizualne”. Ten wyjątek ma na celu oddzielenie obrazów zawierających tekst od obrazów tekstu, które zostały wykonane w celu zastąpienia tekstu, aby uzyskać określony wygląd.

Uwaga

Obrazy tekstu nie skalują się tak dobrze jak tekst, ponieważ mają tendencję do pikselowania. Trudniej jest także zmienić kombinacje kontrastu i kolorów pierwszego planu i tła w przypadku obrazów tekstu, co jest konieczne w przypadku niektórych użytkowników. Zobacz 1.4.5: Obrazy tekstu.

To kryterium sukcesu dotyczy tekstu na stronie, łącznie z tekstem zastępczym i tekstem wyświetlanym, gdy wskaźnik znajduje się nad obiektem lub gdy obiekt ma fokus klawiatury. Jeśli którykolwiek z nich jest używany na stronie, tekst musi zapewniać wystarczający kontrast.

Chociaż to kryterium sukcesu dotyczy tylko tekstu, podobne problemy występują w przypadku treści prezentowanych na wykresach, schematach, diagramach i innych informacjach nietekstowych, które są objęte kryterium sukcesu 1.4.11 Kontrast elementów nietekstowych.

Uzasadnienie wybranych współczynników

Współczynnik kontrastu 3:1 to minimalny poziom zalecany przez [[ISO-9241-3]] i [[ANSI-HFES-100-1988]] dla standardowego tekstu i obrazu. W kryterium sukcesu 1.4.3 zastosowano współczynnik 4,5:1, aby uwzględnić utratę kontrastu wynikającą z umiarkowanie niskiej ostrości wzroku, wrodzonych lub nabytych zaburzeń widzenia barw lub utraty wrażliwości na kontrast, która zwykle towarzyszy starzeniu się.

Uzasadnienie opiera się na a) przyjęciu współczynnika kontrastu 3:1 dla minimalnego akceptowalnego kontrastu dla normalnych obserwatorów w standardzie ANSI oraz b) empirycznym odkryciu, że w populacji ostrość wzroku 20/40 jest związana z utratą czułości kontrastu o około 1,5 [[ARDITI-FAYE]]. Użytkownik o ostrości wzroku 20/40 potrzebowałby zatem współczynnika kontrastu 3 * 1,5 = 4,5 do 1. Kierując się analogicznymi wynikami empirycznymi i tą samą logiką, użytkownik z ostrością wzroku 20/80 potrzebowałby kontrastu około 7:1. Taki współczynnik jest używany w tym kryterium sukcesu.

Odcienie są inaczej postrzegane przez użytkowników z wadami widzenia barw (zarówno wrodzonymi, jak i nabytymi), co skutkuje innymi kolorami i względnymi kontrastami luminancji niż w przypadku normalnie widzących użytkowników. Z tego powodu efektywny kontrast i czytelność są różne dla tej populacji. Jednakże wady widzenia barw są tak zróżnicowane, że zalecanie skutecznych par kolorów do ogólnego użytku (dla kontrastu) w oparciu o dane ilościowe nie jest możliwe. Wymóg dobrego kontrastu luminancji uwzględnia ten problem, wymagając kontrastu niezależnego od postrzegania kolorów. Na szczęście większość luminancji pochodzi z receptorów fal średnich i długich, których odpowiedzi widmowe w dużym stopniu pokrywają się. W rezultacie efektywny kontrast luminancji można ogólnie obliczyć bez uwzględnienia konkretnego niedoboru koloru, z wyjątkiem użycia kolorów o dużej długości fali w porównaniu z kolorami ciemniejszymi (zazwyczaj wyglądającymi na czarne) w przypadku osób cierpiących na protanopię. (Z tego powodu zapewniamy technikę pomocniczą dotyczącą unikania koloru czerwonego na czarnym). Więcej informacji można znaleźć w [[ARDITI-KNOBLAUCH-1994]] [[ARDITI-KNOBLAUCH-1996]] [[ARDITI]].

Uwaga

Niektóre osoby z niepełnosprawnością poznawczą wymagają kombinacji kolorów lub odcieni o niskim kontraście, dlatego pozwalamy i zachęcamy autorów do zapewniania mechanizmów umożliwiających dostosowanie kolorów pierwszego planu i tła treści. Niektóre z kombinacji, które można wybrać, mogą mieć poziomy kontrastu niższe niż te określone tutaj. Nie stanowi to naruszenia tego kryterium sukcesu, pod warunkiem, że istnieje mechanizm, który powróci do wymaganych wartości określonych tutaj.

Dla poziomu AA wybrano współczynnik kontrastu 4,5:1, ponieważ kompensował on utratę wrażliwości na kontrast zwykle doświadczaną przez użytkowników z utratą wzroku równą w przybliżeniu 20/40. (20/40 oblicza się na około 4,5:1.) 20/40 jest powszechnie określane jako typowa ostrość wzroku osób starszych w wieku mniej więcej 80 lat. [[GITTINGS-FOZARD]]

Dla poziomu AAA wybrano współczynnik kontrastu 7:1, ponieważ kompensował on utratę wrażliwości na kontrast doświadczaną zwykle przez użytkowników z utratą wzroku równą w przybliżeniu 20/80. Osoby z większym stopniem utraty wzroku zwykle korzystają z technologii wspomagających, aby uzyskać dostęp do swoich treści (a technologie wspomagające zwykle mają wbudowaną funkcję zwiększania kontrastu i powiększenia). Dlatego poziom 7:1 zazwyczaj kompensuje utratę wrażliwości na kontrast doświadczaną przez użytkowników słabowidzących, którzy nie korzystają z technologii wspomagających, a także zapewnia wzmocnienie kontrastu również w przypadku problemów w widzeniu barw.

Uwaga

Obliczenia w [[ISO-9241-3]] i [[ANSI-HFES-100-1988]] dotyczą tekstu podstawowego. Obliczenia w [[ISO-9241-3]] i [[ANSI-HFES-100-1988]] dotyczą tekstu podstawowego.

Uwagi dotyczące formuły

Konwersja z nieliniowych na liniowe wartości RGB opiera się na normie IEC/4WD 61966-2-1 [[IEC-4WD]].

Wzór (L1/L2) na kontrast opiera się na normach [[ISO-9241-3]] i [[ANSI-HFES-100-1988]].

Norma ANSI/HFS 100-1988 wymaga uwzględnienia udziału światła otoczenia w obliczeniach L1 i L2. Zastosowana wartość 0,05 opiera się na Typical Viewing Flare z [[IEC-4WD]].

W tym kryterium sukcesu i jego definicjach używane są raczej terminy „współczynnik kontrastu” i „względna luminancja”, a nie „luminancja”, aby odzwierciedlić fakt, że treści internetowe same w sobie nie emitują światła. Współczynnik kontrastu jest miarą względnej luminancji, która wystąpi podczas wyświetlania. (Ponieważ jest to stosunek, jest bezwymiarowy.)

Uwaga

Zapoznaj się z listą narzędzi wykorzystujących współczynnik kontrastu do analizy kontrastu treści internetowych przedstawioną w podrozdziale Powiązane zasoby.

Zobacz też 2.4.7: Widoczny fokus , aby zapoznać się z technikami wskazywania fokusu klawiatury.

Nieaktywne składniki interfejsu użytkownika

Składniki interfejsu użytkownika, które nie są dostępne do interakcji z użytkownikiem (np. wyłączona kontrolka w HTML), nie muszą spełniać wymagań dotyczących kontrastu. Nieaktywny komponent interfejsu użytkownika jest widoczny, ale obecnie nie można z niego korzystać. Przykładem może być przycisk przesyłania u dołu formularza, który jest widoczny, ale nie można go aktywować, dopóki nie zostaną wypełnione wszystkie wymagane pola w formularzu.

Szary przycisk z niekontrastowym szarym tekstem.
Figure 1 Rysunek 1 Nieaktywny przycisk korzystający z domyślnych stylów przeglądarki

Korzyści

  • Osoby słabowidzące często mają trudności z odczytaniem tekstu, który nie kontrastuje z tłem. Może to się pogorszyć, jeśli dana osoba ma wadę widzenia kolorów, która jeszcze bardziej obniża kontrast. Zapewnienie minimalnego współczynnika kontrastu luminancji między tekstem a jego tłem może sprawić, że tekst będzie bardziej czytelny, nawet jeśli dana osoba nie widzi pełnej gamy kolorów. Działa również w przypadku nielicznych osób, które nie widzą kolorów.

Powiązane zasoby

Zasoby służą wyłącznie celom informacyjnym. Nie należy traktować ich jako zaleceń.

Techniki

Każdy numerowany element w tej sekcji reprezentuje technikę lub kombinację technik, które Grupa Robocza WCAG uważa za wystarczające do spełnienia tego kryterium sukcesu. Nie jest jednak konieczne stosowanie tych konkretnych technik. Aby uzyskać informacje na temat stosowania innych technik, zobacz Objaśnienie technik dla kryteriów sukcesu WCAG, szczególnie w sekcji „Inne techniki”.

Techniki wystarczające

Wybierz poniżej sytuację, która pasuje do Twojej treści. Każda sytuacja obejmuje techniki lub kombinacje technik, które są znane i udokumentowane jako wystarczające w danej sytuacji.

Sytuacja A: Tekst ma mniej niż 18 punktów, jeśli nie jest pogrubiony i mniej niż 14 punktów, jeśli jest pogrubiony

Sytuacja B: Tekst ma co najmniej 18 punktów, jeśli nie jest pogrubiony i co najmniej 14 punktów, jeśli jest pogrubiony

Techniki pomocnicze

Chociaż nie jest to wymagane do uzyskania zgodności, należy rozważyć następujące dodatkowe techniki, aby zwiększyć dostępność treści. Nie wszystkie techniki mogą być stosowane lub byłyby skuteczne we wszystkich sytuacjach.

Błędy

Poniżej wymieniono typowe błędy, które Grupa Robocza WCAG uważa za niespełnienie tego kryterium sukcesu.

Kluczowe pojęcia
czysto dekoracyjny

służący jedynie w celu ozdobienia, nie niosący ze sobą żadnej informacji lub funkcjonalności

Uwaga

Tekst jest czysto dekoracyjny, jeżeli słowa mogą być swobodnie przemieszczane lub podmieniane bez zmiany celu, jakiemu służy.

duży tekst

tekst o wielkości przynajmniej 18 punktów lub 14 punktów, ale pogrubiony lub odpowiadające im wielkością znaki alfabetu chińskiego, japońskiego i koreańskiego (CJK).

Uwaga

Czcionki o wyjątkowo cienkich liniach lub nietypowych cechach i właściwościach, które zmniejszają rozpoznawalność kształtów znaków, są trudniejsze do odczytania, szczególnie przy obniżonym kontraście.

Uwaga

Rozmiar tekstu oznacza rozmiar, w którym treść jest dostarczana użytkownikowi. Nie dotyczy to rozmiaru ustawionego przez użytkownika.

Uwaga

Rozmiar tekstu widziany przez użytkownika zależy zarówno od rozmiaru zdefiniowanego przez autora strony, jak i od rozmiaru wyświetlacza i ustawień oprogramowania użytkownika. W większości wypadków 14 pt i 18 pt odpowiadają około 1.2 i 1.5 em lub 120% i 150% rozmiaru tekstu podstawowego (przyjmując rozmiar podstawowy za 100%), ale autorzy powinni się upewnić, że tak jest w ich przypadku. Jeżeli rozmiar tekstu jest podany w jednostkach względnych, to rozmiar tekstu do wyświetlenia jest obliczany przez oprogramowanie użytkownika. Rozmiar tekstu wyrażony w punktach może zostać pobrany z oprogramowania użytkownika albo obliczony na podstawie danych metrycznych wykonanych analogicznie do oprogramowania użytkownika, w celu sprawdzenia spełnienia kryterium sukcesu. Użytkownicy słabowidzący powinni mieć możliwość dokonania odpowiednich ustawień.

Uwaga

W przypadku korzystania z tekstu, w którym nie określono rozmiaru tekstu, przeglądarki powinny dla najmniejszej czcionki tekstu używać rozsądnego rozmiaru. Jeżeli dla nagłówka poziomu 1 przeglądarki stosują rozmiar 14 pt pogrubioną lub większą, można przyjąć, że jest to powiększony tekst. Względne skalowanie może być wyliczane na podstawie domyślnych rozmiarów w podobny sposób.

Uwaga

Rozmiar 14 pt i 18 pt został przyjęty dla alfabetu łacińskiego jako minimalny duży rozmiar (14 pt) oraz powiększony standardowy (18 pt). Dla innych alfabetów, na przykład CJK, podobne rozmiary mogą być uznane za minimalny duży tekst druku, a następny większy rozmiar, za standardowy duży tekst druku.

język migowy

język stosujący kombinację gestów dłoni i ramion, mimiki twarzy i pozycji ciała, w celu przekazania informacji.

język naturalny

język mówiony, pisany lub język migowy (znaków zarówno wizualnych, jak dotykowych) służący do komunikowania się między ludźmi.

Uwaga

Zobacz także język migowy.

komponent interfejsu użytkownika

fragment treści internetowej odbierany przez użytkownika jako pojedyncza kontrolka dla określonej funkcji

Uwaga

Wiele komponentów interfejsu użytkownika może być implementowanych w postaci pojedynczego elementu. Tutaj komponenty nie są związane z konkretną techniką programistyczną, a raczej z tym, co użytkownik odbiera jako pojedynczą kontrolkę.

Uwaga

Do komponentów interfejsu użytkownika należą elementy formularzy i linków, jak również komponenty generowane przez skrypty.

Uwaga

To, co jest tutaj rozumiane jako „komponent” lub „komponent interfejsu użytkownika” jest również czasami nazywane „elementem interfejsu użytkownika”.

obraz tekstu

tekst, który jest renderowany w postaci nietekstowej (np. jako grafika) w celu uzyskania określonych efektów wizualnych

Uwaga

Nie dotyczy to tekstu znajdującego się na obrazie, w którym ważna jest inna treść wizualna.

określony programowo

takie przedstawienie danych przez oprogramowanie dostawcy, które pozwala różnym programom użytkownika, w tym technologiom wspomagającym, odczytać i przedstawić daną informację w sposób, jakiego potrzebuje użytkownik

program użytkownika

oprogramowanie umożliwiające pobieranie i przeglądanie treści internetowych
technologie wspomagające

sprzęt i oprogramowanie, które działa jako program użytkownika lub współdziała z popularnymi programami użytkownika, aby zapewnić osobom z niepełnosprawnościami niezbędne funkcjonalności, wykraczające poza możliwości oferowane przez popularne programy użytkownika;

Uwaga

Funkcjonalności zapewniane przez technologie wspomagające obejmują alternatywny sposób prezentacji treści (np. mowa syntetyczna lub powiększenie obrazu), alternatywne sposoby wprowadzania danych (np. za pomocą głosu), dodatkowe mechanizmy nawigacji i orientacji oraz przekształcania treści (np. w celu uczynienia tabel bardziej dostępnymi).

Uwaga

Technologie wspomagające często przekazują informacje i dane do standardowych aplikacji za pośrednictwem specjalnych API.

Uwaga

Rozróżnienie pomiędzy popularnymi programami użytkownika a technologiami wspomagającymi nie jest oczywiste. Wiele popularnych programów użytkownika posiada różne rozwiązania wspomagające osoby z niepełnosprawnościami. Główna różnica pomiędzy nimi polega na tym, że popularne programy użytkownika są ukierunkowane na szerokie i zróżnicowane grupy odbiorców, zarówno z niepełnosprawnościami, jak i bez niepełnosprawności. Natomiast technologie wspomagające skierowane są do wąskiej grupy odbiorców z określonymi rodzajami niepełnosprawności. Wsparcie świadczone za pomocą technologii wspomagających jest zatem bardziej wyspecjalizowane i nakierowane na odbiorcę z konkretnymi potrzebami. Popularne programy użytkownika mogą dostarczać technologiom wspomagającym niezbędne funkcjonalności, takie jak pobieranie treści internetowych z obiektów programowych lub odwzorowanie kodu do postaci przyjaźniejszej dla tych technologii.

  • lupy ekranowe i inne programy wspomagające czytanie wzrokowe, używane przez osoby z niepełnosprawnościami wzroku, percepcyjnymi i innymi związanymi z korzystaniem z druku, pozwalające na zmianę czcionki, jej rozmiaru, odstępów, koloru oraz na synchronizację głosu z tekstem itp., w celu poprawienia czytelności wyświetlanego tekstu i obrazów;
  • czytniki ekranu, używane przez osoby niewidome do odczytu treści tekstowych za pomocą mowy syntetycznej lub brajla;
  • programy przetwarzające tekst na mowę syntetyczną, używane przez niektóre osoby z niepełnosprawnościami poznawczymi, językowymi i trudnościami w nauce w celu przekształcenia tekstu w mowę syntetyczną;
  • programy rozpoznające mowę, używane przez niektóre osoby z niepełnosprawnościami fizycznymi;
  • specjalne klawiatury, używane przez osoby z niektórymi niepełnosprawnościami fizycznymi, które symulują standardową klawiaturę (w tym klawiatury specjalne wyposażone we wskaźniki nagłowne, przełączniki, urządzenia „wciągnij/dmuchnij” (sip-and-puff) i inne specjalne urządzenia do wprowadzania danych);
  • specjalne wskaźniki, używane przez osoby z niektórymi rodzajami niepełnosprawności fizycznych w celu symulowania kursora myszy i naciskania przycisków.
tekst

ciąg znaków, który można programowo określić, gdzie ciąg ten wyraża coś w języku naturalnym

współczynnik kontrastu

(L1 + 0.05) / (L2 + 0.05), gdzie

Uwaga

Współczynnik kontrastu zawiera się pomiędzy 1 i 21 (powszechnie zapisywanych 1:1 do 21:1).

Uwaga

Ponieważ autor strony nie ma wpływu na sposób renderowania ustawiony przez użytkownika (np. wygładzanie czcionek lub antyaliasing), współczynnik kontrastu oblicza się jak dla wyłączonego antyaliasingu.

Uwaga

W celu spełnienia kryterium sukcesu 1.4.3 i 1.4.6, kontrast jest mierzony z uwzględnieniem standardowego koloru tła, na którym wyświetlany jest tekst przy standardowym użyciu. Jeżeli kolor tła nie został zdefiniowany, przyjmuje się, że jest to kolor biały.

Uwaga

Kolor tła to określony kolor, na którym renderowany jest tekst przy normalnym użyciu. Błędem jest nieokreślenie koloru tła przy jednoczesnym określeniu koloru tekstu, ponieważ wówczas kolor tła jest nieznany i nie można sprawdzić, czy zachowany jest odpowiedni kontrast. Z tego samego powodu błędem jest nieokreślenie koloru tekstu przy jednoczesnym określeniu koloru tła.

Uwaga

Gdy litery wyświetlane są z obwódkami, obwódki takie mogą dodawać kontrastu i mogą być uwzględniane w obliczaniu kontrastu pomiędzy literami a ich tłem. Cienka obwódka jest traktowana jak litera. Szeroka obwódka wokół litery, jeżeli wypełnia wewnętrzne elementy liter, działa jak efekt halo i może być traktowana jak tło.

Uwaga

Wymagania WCAG mogą być zweryfikowane przez zestawienie par kolorów określonych przez autora dla typowego sposobu wyświetlenia strony. Autor nie musi brać pod uwagę nietypowych sposobów wyświetlania, na przykład przez zmianę kolorów zrealizowaną przez narzędzia użytkownika, chyba, że wynikają z kodu strony.

względna luminancja

względna jasność punktu w przestrzeni kolorów, znormalizowana do 0 dla najciemniejszego czarnego i 1 dla najjaśniejszego białego

Uwaga

Dla przestrzeni kolorów w standardzie sRGB względna luminancja koloru jest definiowana jako L = 0.2126 * R + 0.7152 * G + 0.0722 * B gdzie R, G i B zostały zdefiniowane jako:

  • jeżeli RsRGB <= 0.04045 wówczas R = RsRGB/12.92 lub R = ((RsRGB+0.055)/1.055) ^ 2.4
  • jeżeli GsRGB <= 0.04045 wówczas G = GsRGB/12.92 lub G = ((GsRGB+0.055)/1.055) ^ 2.4
  • jeżeli BsRGB <= 0.04045 wówczas B = BsRGB/12.92 lub B = ((BsRGB+0.055)/1.055) ^ 2.4

oraz RsRGB, GsRGB i BsRGB są zdefiniowane jako:

  • RsRGB = R8bit/255
  • GsRGB = G8bit/255
  • BsRGB = B8bit/255

Znak „^” oznacza potęgowanie. (Równanie pochodzi z [[SRGB]]).

Uwaga

Przed majem 2021 roku wartość 0,04045 w definicji była inna (0,03928). Została ona zaczerpnięta ze starszej wersji specyfikacji i została zaktualizowana. Nie ma ona praktycznego wpływu na obliczenia w kontekście niniejszych wytycznych.

Uwaga

Niemal wszystkie obecnie używane systemy kodują kolory w standardzie sRGB. O ile używany będzie inny standard kodowania kolorów do przetwarzania i wyświetlania, autor musi obliczać kolor na podstawie standardu sRGB. Jeżeli używa innego, zobacz Objaśnienie kryterium sukcesu 1.4.3.

Uwaga

Jeżeli dithering odbywa się po dostarczeniu kolorów, bierze się pod uwagę kolory źródłowe. W wypadku kolorów wymieszanych na poziomie źródłowym, pod uwagę bierze się uśrednione wartości kolorów źródłowych (uśredniony R, uśredniony G i uśredniony B).

Uwaga

Istnieją narzędzia, które automatycznie obliczają kontrast i błyski.

Uwaga

Istnieje osobna strona podająca definicję luminancji względnej z wykorzystaniem MathML do wyświetlania wzorów.

Początek strony